تاثیر گیاهان پوششی بر کنترل علف های هرز و بهبود عملکرد دانه و ویژگی های رویشی آفتابگردان دورگ Helianthus annuus

امروزه کاشت گیاهان پوششی باریک برگ به منظور کاهش کاربرد علفکش ها، مورد توجه زیاد قرار گرفته است، بدین منظور آزمایشی در سال زراعی 1391-1390 در ایستگاه تحقیقات منابع طبیعی سامیان اردبیل به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل در 3 تکرار اجرا شد. عامل نخست: سه نوع گیاه پوششی چاودار Secale cereal، جو Hordeum vulgare، گندم (Triticum aestivumهمراه با دو تیمار شاهد (1: بدون گیاه پوششی، با وجین کامل علف هرز 2: بدون گیاه پوششی، بدون وجین علف هرز)، عامل دوم: مدیریت در دو سطح (خاکپوش (مالچ) زنده، مالچ غیر زنده)، عامل سوم: تاریخ کاشت گیاه پوششی در دو سطح (همزمان با کشت آفتابگردان، 45 روز پس از کاشت آفتابگردان) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد تاثیر گیاهان پوششی بر روی عملکرد دانه، درصد و عملکرد پروتئین، وزن خشک اندام های هوایی، وزن خشک طبق و ارتفاع آفتابگردان، معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه درآغاز در تیمار شاهد 1 و به میزان 3/ 4053 کیلوگرم در هکتار و پس از آن در تیمارهای گیاهان پوششی گندم و چاودار به ترتیب به میزان 7/ 3916 و 3/ 3798 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. بیشترین درصد پروتئین (51/ 42 درصد) و عملکرد پروتئین (69/ 1 تن در هکتار) در تیمار شاهد 1 (بدون گیاه پوششی، با وجین کامل علف هرز) مشاهده شد، همچنین بیشترین ارتفاع آفتابگردان (73/ 173سانتی متر) مربوط به کشت همزمان گیاهان پوششی با آفتابگردان بود. بیشترین میانگین وزن تک دانه در مدیریت مالچ زنده در تاریخ کاشت همزمان (087/ 0 گرم در متر مربع) و در مدیریت مالچ غیر زنده در تاریخ کشت 45 روز پس به میزان(089/ 0 گرم در متر مربع) مشاهده شد. تاثیر متقابل گیاهان پوششی و تاریخ کاشت نیز تاثیر معنی داری بر تراکم و وزن خشک علف های هرز نشان دادند، به طوری که کمترین تراکم و وزن خشک کل علف های هرز به ترتیب در گیاهان پوششی چاودار، گندم، جو و در تاریخ کاشت همزمان مشاهده شد. بیشترین تراکم و وزن خشک علف های هرز نیز در تیمار شاهد 2 (بدون گیاه پوششی، بدون وجین علف هرز) مشاهده شد.