بررسی رابطه خود انضباطی و سبک های فرزند پروری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 92-91

این پژوهش با هدف تعیین رابطه میان سبک های فرزندپروری و خود-انضباطی با پیشرفت تحصیلی دانش ‫آموزان صورت گرفته است. جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه شهر کرمانشاه است که از این میان 400 نفر طبق جدول مورگان به عنوان نمونه انتخاب شده اند. به منظور رعایت نسبت میان دانش آموزان دختر و پسر از روش نمونه ‫گیری تصادفی طبقه ای نسبتی استفاده شد که در نهایت 220 دختر و 180 پسر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خود- انضباطی زندکریمی (1390) و پرسشنامه ابعاد رفتاری والدین نقاشیان (1358) بود. نتایج پژوهش نشان داد که میان سبک فرزندپروری مقتدرانه با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت، میان خود- انضباطی، سطوح درون سازی و هویت یابی با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و میان سطح غیر اخلاقی با پیشرفت تحصیلی رابطه منفی وجود دارد (01/0 < p). همچنین نتایج نشان داد سهم خود- انضباطی نسبت به سبک فرزندپروری مقتدرانه در تبیین واریانس پیشرفت تحصیلی بالاتر است و در کل 7/24 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین می‫کند، در حالی که سبک فرزندپروری مقتدرانه چهار درصد از تغییرات پیشرفت تحصیلی را تبیین می کند. نتیجه گیری کلی این است که برای دستیابی به هدف پیشرفت تحصیلی بالا در دانش آموزان باید خود-انضباطی و به ویژه سطح درون‫سازی دانش آموزان تقویت شود. همچنین سبک فرزندپروری مقتدرانه به والدین آموزش داده شود.