پیش بینی انگیزش پیشرفت براساس سبک های یادگیری کلب در دانش آموزان دوره متوسطه شهر تهران

هدف این پژوهش پیش بینی انگیزش پیشرفت براساس سبک های یادگیری کلب در دانش آموزان دوره متوسطه شهر تهران بود. طرح پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش همه دانش آموزان دوره متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 931392بودند. نمونه ای شامل 720 دانش آموز (360 دختر، 360 پسر) به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. ابزاره اندازه گیری شامل پرسشنامه سبک های یادگیری کلب و کلب (3،1 2005) و پرسشنامه انگیزش پیشرفت (هرمنس، 1970) بود. داده ها با استفاده از رگرسیون گام به گام تحلیل گردید. نتایج پژوهش نشان داد از بین سبک های یادگیری کلب، پس از حذف سبک های یادگیری جذب کننده، همگرا و انطباق یابنده که تاثیر معناداری بر انگیزش پیشرفت نداشتند، فقط متغیر سبک یادگیری واگرا به صورت معناداری قادر به پیش بینی انگیزش پیشرفت دانش آموزان بود (05/ 0 P≤).