بررسی همبستگی نمرات فرم دستور کلامی و فرم تقلیدی آزمون کنش پریشی دهانی در بیماران مبتلا به سکته مغزی نیمکره چپ

کنش پریشی دهانی یکی از عوارض شایع ضایعه مغزی است که با دو روش اجرای دستورات کلامی و تقلید بینایی ارزیابی می گردد. اجرای فرم دستور کلامی مستلزم درک شنیداری دستور و سپس اجرای حرکت است ولی در فرم تقلیدی، حرکات مربوطه با مشاهده بینایی به طور مستقیم اجرا می شود. مطالعهء حاضر با هدف بررسی رابطه نمرات حاصل از اجرای فرم دستور کلامی و فرم تقلیدی آزمون کنش پریشی دهانی در بیماران کنش پریش ناشی از سکتهء مغزی نیمکره چپ صورت گرفته است.
در این مطالعه همبستگی،20 بیمار بزرگسال مبتلا به سکته مغزی نیمکرهء چپ از نوع ایسکمی شامل 12 مرد و 8 زن با دامنهء سنی 35 تا 73 سال (میانگین 68/ 60 و انحراف معیار 9/ 11) بر اساس روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و آزمون کنش پریشی دهانی با دو فرم دستور کلامی و تقلید بینایی روی آنان اجرا شد. با توجه به نرمال بودن توزیع داده ها، از ضریب همبستگی پیرسون برای تحلیل داده ها استفاده شد.
همبستگی مثبت و معنی داری بین نمرات حاصل از اجرای فرم دستور کلامی و فرم تقلیدی آزمون کنش پریشی دهانی دیده شد (rp = 0.671،p = 0.001).
اگر چه نمرات حاصل از اجرای فرم دستور کلامی و تقلیدی همبستگی بالایی نشان داد، اما نکته قابل تامل آن است که این همبستگی صددرصد نبوده است. بنابراین از آن جا که دستور کلامی و تقلید بینایی مسیرهای مغزی متفاوتی را در برمی گیرند لازم است هر دو فرم در بیمار اجرا گردد و نتایج به صورت جداگانه در نیمرخ بیمار دیده شود.