تجربه دانشجویان پرستاری در زمینه آموزش بالینی: نقش تجربه بالینی مربی

علیرغم تاکید بر اهمیت نقش مربی پرستاری در بالین، هنوز نارسائی هایی در عملکرد مربیان وجود دارد. عوامل متعددی بر عملکرد آموزشی مربیان موثر است و به نظر میرسد سابقه کار پرستاری در بالین می تواند یکی از این عوامل باشد. هدف از این مطالعه تبیین تجارب و دیدگاه دانشجویان پرستاری در مورد نقش سابقه کار بالینی مربیان در عملکرد آموزشی آنان بود.
مطالعه به صورت کیفی و تحلیل محتوا انجام شد. شرکت کنندگان در مطالعه از بین دانشجویان پرستاری مقطع کارشناسی که در حال گذراندن کارورزی در عرصه بودند، به صورت مبتنی بر هدف انتخاب شدند. این مطالعه با تایید شورای پژوهش دانشکده آموزش علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد. مصاحبه ها ضبط و به شیوه تحلیل محتوای کیفی قراردادی تحلیل شدند. بعد از 12 مصاحبه داده ها به اشباع رسیدند.
تحلیل داده ها منجر به پدیدار شدن 3 درون مایه اصلی و 20 طبقه در زمینه آموزش دیدن توسط مربیان دارای سابقه کار بالینی و 3 درون مایه اصلی و 18 طبقه در زمینه آموزش دیدن توسط مربیان بدون سابقه کار بالینی شد. درون مایه های اصلی در مرود آموزش دیدن توسط مربیان دارای سابقه بالینی شامل: آرامش، علاقه مند شدن به پرستاری و آموزش بالینی موثر بود. درون مایه های اصلی در مورد آموزش دیدن توسط مربیان بدون سابقه کار بالینی شامل: اضطراب، بی علاقه شدن به پرستاری و آموزش غیر موثر بو در مجموع دانشجویان از آموزش دیدن توسط مربیانی که سابقه کار بالینی داشتند راضی تر بودند و آموزش این مربیان را اثربخش تر می دانستند. لذا به نظر می رسد، انتخاب مربیان بالینی با سابقه کار بالینی بیشتر بتواند به افزایش کیفیت آموزش دانشجویان منجر شود.