مکان یابی مناطق مستعد و حفاظت شده جهت فعالیت های اکوتوریستی با استفاده از تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره (مطالعه موردی: استان همدان)

امروزه بررسی و شناخت مکان های مستعد جهت کاربری اکوتوریسم یکی از موضوعات مهمی است که مورد توجه برنامه ریزان صنعت توریسم قرار گرفته است. هدف از این پژوهش، رتبه بندی مناطق مستعد و حفاظت شده جهت اجرای فعالیت های گردشگری در استان همدان می باشد. به منظور بررسی شاخص های مرتبط با مکان یابی مناطق مستعد از تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره (SAW، VIKOR، TOPSIS و آنتروپی) استفاده گردید. ابتدا 12 معیار شامل 5 معیار با اهمیت شامل پوشش گیاهی و حیات جانوری، زیرساخت ها، تمایل مردم محلی، امنیت و دسترسی به منطقه برای ارزیابی تعریف شد. برای وزن دهی به معیارهای انتخاب شده از روش آنتروپی و ماتریس های مقایسه زوجی استفاده شد. همچنین با روش VIKOR مناسب ترین گزینه تعیین و با روش SAWو TOPSIS رتبه بندی مناطق صورت گرفت. در نهایت رتبه بندی این سه تکنیک با یکدیگر مقایسه و رتبه بندی نهایی مناطق با روش ادغام میانگین حسابی انجام گردید. با توجه به نتایج وزن دهی به روش آنتروپی، شاخص پوشش گیاهی وحیات جانوری با رتبه 1 و وزن % 303/ 0 مهم ترین عامل در رتبه بندی مناطق مستعد بودند. نتایج حاصله از بررسی روش های فوق نشان داد که، منطقه حفاظت شده لشگردر ملایر بهترین منطقه جهت فعالیت های اکوتوریسمی است.