اولویت بندی عوامل توانمندساز چابکی سازمانی در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی شهر یزد

چابکی وسیله ای رقابتی برای همه سازمانهاست که امروزه، در محیط نامطمئن و در حال تغییر مطرح است. بسیاری از سازمانها در محیط رقابتی کنونی نیازمند برنامه ریزی راهبردی برای رسیدن به چابکی هستند. در این خصوص، برای اجرای چابکی در سازمانها شناسایی عوامل توانمندساز چابکی سازمانی ضروری است، زیرا شناخت این عوامل می تواند به سازمانها در طراحی، برنامه ریزی و اجرای چابکی یاری دهد؛ اما این عوامل اولویت یکسانی ندارند، مستقل از هم نیستند و وابستگی های درونی دارند. از طرفی، دانشگاه ها نیز به عنوان یکی از سازمان های دانش محور نیازمند چابکی هستند. بنابراین، هدف این پژوهش شناسایی و اولویت بندی عوامل توانمندساز ساختاری چابکی سازمانی در دانشگاه ها با استفاده از رویکرد مدلسازی ساختاری تفسیری بود. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی- تحلیلی و ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه بود. جامعه آماری از دو بخش تشکیل شد. در بخش اول، به منظور شناسایی عوامل توانمندساز ساختاری چابکی سازمانی در دانشگاه ها بر اساس منطق مدلهای تحلیل عاملی، نمونه 283 نفری از رئیسان، معاونان، مدیران گروه ها و اعضای هیئت علمی و مربیان دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی شهر یزد به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب، بررسی و تجزیه و تحلیل شد. در بخش دوم، به منظور سطح بندی و اولویت بندی عوامل کلیدی شناسایی شده، از دیدگاه 10 نفر از استادان دانشگاه که بر موضوع تحقیق تسلط علمی و عملی داشتند، بهره گرفته شد. نتایج تحلیل عاملی نشان داد که هفت عامل فرهنگ، تشکیل سازمان دانش محور، نیروی کار چابک، بهبود مستمر، شراکت و همکاری جمعی، فناوری اطلاعات و ساختار سازمانی به عنوان عوامل کلیدی توانمندساز ساختاری چابکی سازمانی در دانشگاه ها به شمار می روند. همچنین، نتایج مدلسازی ساختاری تفسیری نشان داد که عامل تشکیل سازمان دانش محور بالاترین قدرت نفوذ و کمترین وابستگی را در بین شش عامل کلیدی دیگر دارد.