فراوانی ضایعات پوستی در بیماران مبتلا به دیابت در شهر اراک: 1392

دیابت شایع ترین بیماری اندوکرین است که با هیپرگلیسمی مشخص می شود. درگیری چشمی، کلیوی، عروقی و عصبی از عوارض این بیماری محسوب می شود. علایم پوستی نیز در حدود دو سوم بیماران دیده شده و از آنجا که این ضایعات می تواند بر کیفیت زندگی فردی و اجتماعی بیماران اثرات منفی به جا گذارد هم برای بیمار و هم پزشک بسیار مسئله ساز است. پاتوژنژ دقیق آن هنوز مشخص نشده است. هدف از انجام این مطالعه تعیین فراوانی ضایعات پوستی در این بیماران می باشد.
در این مطالعه مقطعی 700 بیمار دیابتی پس از کسب رضایت نامه کتبی توسط متخصص غدد به متخصص پوست ارجاع داده شدند. تمام بیماران مورد معاینه کامل پوستی قرار گرفته و در موارد مورد نیاز از ضایعات، بیوپسی پوست وکشت و آزمایش باکتری شناسی، قارچ شناسی انجام شد و پس از جمع آوری اطلاعات داده ها با استفاده از آزمون t و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
در این مطالعه 700 بیمار (73 درصد زن و 27 درصد مرد) مورد مطالعه قرار گرفتند. در مجموع 5/ 94 درصد بیماران دارای یک یا چند ضایعه پوستی بودند. شایع ترین ضایعات پوستی انژیوم گیلاسی (37 درصد)، تکمه پوستی (32 درصد) و اگزما (8/ 32 درصد) بود. بین درگیری پوستی با طول مدت دیابت (05/ 0=P) و سن بیمار (03/ 0=P) ارتباط آماری معنادار وجود داشت اما بین درگیری پوستی با میزان c1AbH ارتباط آماری معناداری وجود نداشت.
مطالعه حاضر نشان داد که ضایعات پوستی در بیماران دیابتی شایع بوده و شیوع آن با طول مدت بیماری و سن بیماران افزایش می یابد. لذا آشنایی و توجه ویژه پرسنل گروه پزشکی و آموزش بیماران در مورد علائم شایع پوستی باید مد نظر گرفته شده و تشخیص زودهنگام و درمان این ضایعات ضروری به نظر می رسد.