بررسی مقایسه ای سمیت سلولی و خاصیت ضد سرطانی با آزمون کشندگی میگوی آب شور و سلول های سرطان لوسمی خونی و سرطان پستان توسط دو گونه دافنه

امروزه از ترکیبات خالص گیاهان علیه میکروب ها و سلول های سرطانی استفاده می شود. هدف از این مطالعه اندازه گیری و مقایسه سمیت سلولی و خاصیت ضد سرطانی دو گونه دافنه، بتولین و بتولینیک اسید با استفاده از آزمون های کشندگی میگوی آب شور Artemia urmiana و دفع رنگ تریپان بلو بود.
این مطالعه به صورت طرح آزمایشی انجام گرفت. تعداد106 سلول از سلول های سرطانی رده K562 وMCF-7 در سه تکرار در ظروف کشت سلولی حاوی محیط کشت ریخته و به مدت 24 ساعت انکوبه شدند و با رقت های مختلف از عصاره گیاهی و مواد خالص برای 24 ساعت تیمار گردیدند. میزان تکثیر و بقای سلولی با تست دفع رنگ تریپان بلو تعیین گردید. تفریخ لارو با استفاده از سیست خریداری شده از پژوهشکده آرتمیای ارومیه، دانشگاه ارومیه برای ارزیابی سمیت سلولی انجام گرفت. لاروهای زنده میگو در مجاورت غلظت های مختلف عصاره قرار گرفتند و تعداد لاروهای زنده و مرده پس از 24 ساعت شمارش شدند و بر اساس این داده ها میزان کشندگی 50 درصد هر عصاره تیمار ارزیابی شد.داده ها با آنالیز واریانس و پروبیت تجزیه وتحلیل شدند.
میزان مهار کنندگی 50 درصد تکثیر ترکیب بتولین و بتولینیک اسید به ترتیب در سلول های سرطانی رده (K562 (21/1±5/8 نانو مولار و (67/ 0±2/ 12 نانو مولار)، رده MCF-7 (11 /1±04/ 18 نانو مولار و 37/ 0±47 /21 نانو مولار) اندازه گیری شد. عصاره هیدرواتانولی دافنه ماکروناتا و دافنه الوئیده اثر کشندگی قوی بر میگوی آب شور داشتند به طوری که دوز کشندگی 50 درصد آن ها به ترتیب 16/ 0±01/ 2 میلی گرم وزن خشک بر میلی لیتر و 88/ 0±37/ 2 میلی گرم وزن خشک بر میلی لیتر بود. در هر دو آزمایش، میزان تاثیر مواد گیاهی رابطه مستقیمی با غلظت آن ها داشت. (05/ 0>P).
مطابق نتایج، در بین چهار نوع تیمار اعمال شده بتولین و دافنه ماکروناتا موثرین ترین مواد گیاهی می باشند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که گیاه دافنه ماکروناتا حاوی ترکیبات سمی و ضد سرطان بیشتری از دافنه الوئیده است.