عملکرد مردم منطقه پردیس و رودهن در خصوص طغیان ناشی از آب و غذا در سال 1392 بدنبال اپیدمی در منطقه پردیس

بیماری های منتقله از آب و غذا یک مشکل جهانی در حال افزایش در سراسر جهان تلقی می شود. هدف این مطالعه مقایسه میزان آگاهی نگرش و رفتار ساکنین شهرهای پردیس (جامعه دچار اپیدمی) و رودهن (جامعه کنترل) متعاقب اپیدمی در زمستان سال 1392 بوده است.
این مطالعه از نوع مقطعی بود. نمونه مورد مطالعه: 512 نفر از مردم شهرستان های پردیس و رودهن با سن بیش از 15 سال بود که به روش تصادفی انتخاب شدند. که با جامعه مورد اپیدمی(پردیس)256 نفر و جامعه کنترل (شهر رودهن) 256 نفرمصاحبه گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه بود.
میزان مشارکت در این مطالعه در جامعه مورد 94 درصد و در جامعه اپیدمی 95٪ بدست آمد. میانگین کل نمره آگاهی، نگرش وعملکرد شرکت کنندگان به ترتیب4.63 ±16.34، 5.03±81/32 و 2.66±10.51بدست آمد. مردم شهر پردیس (جامعه اپیدمی) آگاهی، نگرش و عملکرد کمتری نسبت به شهر رودهن (جامعه کنترل) در خصوص بیماری های منتقله از راه آب و غذا داشتند. همچنین میانگین نمره KAPدر میان شهرنشینان (p =0.017، p =0.014، p=0.002)، متاهلین (p =0.004، p =0.04، p=0.140)، و در میان کسانی که عمده ترین منبع کسب اطلاعات بهداشتی خود را طی 30 روز گذشته از طریق تلویزیون اعلام کرده بودند (p =0.001، p =0.015، p=0.095) بیشتر بود. رگرسیون خطی نشان داد به ازای یک نمره افزایش آگاهی، نمره عملکرد 72/ 0 و به ازای یک واحد افزایش در نمره نگرش 72/ 0نمره عملکرد افزایش یافت.
آگاهی، نگرش و عملکرد مطلوب می تواند یک عامل پیشگیرنده در ابتلاء به طغیان های ناشی از آب و غذا باشد. همچنین نقش موثر برخی رسانه ها نظیر تلویزیون و مراکز بهداشتی درمانی خود عامل موثر پیشگیرنده دیگر است.