بررسی الگوی نویسندگی و میزان استناد به مقالات پژوهشگران ایرانی حوزه جراحی بر اساس داده های پایگاه اطلاعاتی آی.اس.آی (ISI)

استناد به معنی سند قرار دادن چیزی، تکیه به چیزی کردن و یا سخنی را سند قرار دادن و بدان تمسک جستن می باشد. استناد بیانگر نوعی استفاده از دانش پیشین است که به طور کلی نوشته های علمی فقط بر خود متکی نیست، بلکه بر بسیاری منابع پیشین هر موضوع استوار است. بنابراین هر چه یک پژوهش، استناد بیشتری به آن شده باشد، زیربنایی بودن و کیفیت آن را می رساند. با این اوصاف پژوهش حاضر مولفه های مختلف را با توجه به استنادات تولیدات علمی ایرانیان حوزه جراحی مورد بررسی قرار داده است.
این پژوهش با بهره گیری از روش علم سنجی، بررسی میزان دفعات استناد به مقالات پژوهشگران ایرانی در حوزه جراحی با استفاده از داده های پایگاه اطلاعاتی آی.اس.آی مورد بررسی قرار داده است. روش کار بدین طریق بود که ابتدا داده های مورد نظر در رابطه با پژوهشگران ایرانی در حوزه جراحی، از این پایگاه استخراج سپس به صورت دستی مولفه هایی مانند تعداد نویسندگان داخلی و خارجی، جنسیت نویسندگان، انواع تولیدات علمی، تعداد صفحات، تعداد منابع و غیره بدست آمد، سپس داده ها وارد نرم افزارSPSS نسخه 20 گردیده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی و آزمون های آماری مثل همبستگی پیرسون، برای آزمون فرضیه دوم از آزمون t گروه های مستقل و برای آزمون فرضیه های سوم و چهارم از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شده است.
با توجه به تعداد نمونه 2931 نفری، یافته ها نشان داد که با افزایش نویسندگان هر مقاله میزان استناد به آن مقالات نیز افزایش می یابد و همبستگی مثبت و معنی داری برابر با0/056 وجود دارد.