تحلیلی بر کم و کیف سرمایه اجتماعی دانشجویان دانشگاه تهران

سرمایه اجتماعی دربردارنده سرمایه و منابع حاصل از نهادها، روابط و هنجارهایی است که کنش متقابل اجتماعی جامعه را به لحاظ کمی و کیفی شکل می دهند. مطالعه و سنجش سرمایه اجتماعی فی نفسه می تواند به ایجاد سرمایه اجتماعی منجر شود و به اعضای اجتماع کمک کند تا مسائل خود را بازاندیشی کنند، تصمیم های بهتری برای برنامه ریزی بگیرند و انسجام پیوسته اجتماع را بارور سازند. بر همین اساس موضوع نوشتار حاضر سنجش سرمایه اجتماعی دانشجویان دانشگاه تهران و برخی عوامل موثر بر آن است. در این مطالعه با کاربرد روش پیمایش از ابزار پرسشنامه برای گردآوری اطلاعات استفاده شده است. برای انتخاب نمونه های مناسب، از روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای و به منظور تعیین روایی و پایایی به ترتیب از اعتبار صوری و آلفای کرونباخ استفاده شده است. نتایج بررسی شاخص های سرمایه اجتماعی دانشجویان نشان می دهد که تنها حدود یک پنجم دانشجویان از سرمایه اجتماعی بالایی برخوردارند و در مجموع سرمایه اجتماعی دانشجویان نسبتا پایین است. پایین ترین حد مولفه های سرمایه اجتماعی مربوط به مشارکت اجتماعی رسمی است. این مسئله در کنار سایر عوامل حاکی از ضعف سرمایه اجتماعی دانشجویان است به ویژه در ابعاد مدرن مثل عضویت و فعالیت در نهادهای مدنی که نکته مهمی از وضعیت جوانان در جامعه را نشان می دهد. این وضعیت متاثر از عوامل متعدد خرد و کلان است.