بررسی فراوانی ژن های مقاوم به سیپروفلوکساسین qnrB و qnrA در جدایه های اشریشیاکلی جدا شده از عفونت ادراری در بیمارستان استهبان فارس

عفونت ادراری یک مشکل جدی بهداشتی است که سالیانه میلیون ها نفر به آن مبتلا می گردند. اشریشیاکلی عامل 90-75% از عفونت های ادراری می باشد. استفاده وسیع از سیپروفلوکساسین باعث افزایش مقاومت به این باکتری شده است. هدف از این پژوهش تعیین فراوانی ژن های مقاوم به سیپروفلوکساسین qnrB و qnrA در اشرشیا-کلی جدا شده از نمونه عفونت ادراری بیمارستانامام خمینی(ره) استهبان بود.
در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، تعداد 224 جدایه اشریشیاکلی از نمونه های ادرار بیماران مبتلا به عفونت ادراری در بیمارستان امام خمینی(ره) استهبان جمع آوری شد. حساسیت جدایه ها نسبت به کینولون ها با روش دیسک دیفیوژن و مطابق با استانداردهای 2013 CLSI انجام و MIC سیپروفلوکساسین به روش E-test تعیین گردید. با استفاده از پرایمرهای اختصاصی حضور ژن های qnrB و qnrA در جدایه های حساس و مقاوم به سیپروفلوکساسین به روش multiplex PCR بررسی گردید. داده ها توسط نرم افزارSPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از 224 جدایه مورد بررسی با تعیین MIC، 88 جدایه(39/3%) نسبت به سیپروفلوکساسین مقاوم بودند. همچنین جدایه های به ترتیب نسبت به نالیدیکسیک اسید(7 /48%)، افلوکساسین(29%)، نورفلوکساسین(7/ 27%) و لووفلوکساسین(7/ 23%) بیشترین مقاومت را نشان دادند. ژن qnrA در نمونه ها مشاهده نشده و 73 نمونه(32/6%) دارای ژن qnrB بودند.
نتایج نشان دهنده وجود ژن مقاوم به فلوروکینولون ها qnrB در جدایه های اشریشیاکلی مورد مطالعه می باشد. با توجه به ارتباط معنی دار بین ژن qnrB و مقاومت به سیپروفلوکساسین(05/0 p <) و به دلیل افزایش مقاومت اشریشیاکلی نسبت به بتالاکتام ها، توصیه می گردد قبل از شروع درمان آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی انجام شود.