بررسی اثر فواصل کاشت و روش برداشت بر صفات کمی و کیفی گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum Mill.)

این پژوهش در اردیبهشت 1389به مدت دو سال در مزرعه نمونه آستان قدس رضوی و با استفاده از یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. عامل اول فاصله بوته ها در سه سطح 20، 30 و 40 سانتی متر روی ردیف و عامل دوم روش برداشت یک و چند مرحله ای گوجه فرنگی رقم های پیل 347 بود. صفات مورد بررسی تعداد میوه در گیاه، وزن میوه در بوته، عملکرد کل، مواد جامد محلول، pH و نیروی انسانی مورد نیاز به ازاء هر تن وزن میوه بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد اثر فاصله کاشت بر صفات تعداد و وزن میوه در بوته، عملکرد و تعداد کارگر برداشت، دارای اختلاف معنی دار بود. فاصله کاشت 40 سانتی متری بیشترین و فاصله 20 سانتی متری کمترین تعداد و وزن میوه در بوته را دارا بودند و 51 و 102 درصد اختلاف بین این دو فاصله کاشت به ترتیب برای صفات تعداد و وزن میوه در بوته مشاهده شد. حداکثر عملکرد میوه در فاصله 30 سانتی متری با 16/2 درصد و حداکثر تعداد کارگر برداشت در فاصله 20 سانتی متری با 10/5 درصد اختلاف در مقایسه با فاصله کاشت 40 سانتی متری که کمترین عملکرد و نیاز کارگر برداشت را دارا بود، مشاهده شد. اثر روش برداشت بر صفات وزن میوه در بوته، عملکرد و تعداد کارگر برداشت، دارای اختلاف معنی دار بود. با وجود اینکه روش برداشت چند مرحله ای به ترتیب از 9/9 و 9/6 درصد وزن میوه در بوته و عملکرد بیشتر برخوردار بود، ولی نیازمند 127/1 درصد تعداد کارگر برداشت بیشتر در مقایسه با روش یک مرحله ای بود.