مقایسه توانایی صرف زمان فعل در دختران و پسران 3 و 4 ساله شهر رشت

نتایج برخی از پژوهش ها نشان میدهد در روند رشد طبیعی زبان میان دختران و پسران تفاوت وجود دارد. هدف از این مطالعه، مقایسه توانایی صرف زمان فعل در دو گروه جنسی دختر و پسر شهر رشت است.
پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی بود. آزمودنی ها شامل 27 دختر و 28 پسر بودند که در دو گروه سنی 3 و 4 ساله مورد بررسی قرار گرفتند. شرکت کنندگان براساس روش نمونه گیری چند مرحله ای از مهدکودک های شهر رشت انتخاب شدند. به منظور ارزیابی صرف زمان فعل، از 8 تکلیف تکرار بلافاصله، تکمیل داستان، تکمیل جمله یک، تکمیل جمله دو، سوالی، دو گزینه ای، الگودهی یک و الگودهی دو استفاده شد. زمان های مورد بررسی عبارت بودند از ماضی ساده، ماضی نقلی، ماضی استمراری، ماضی بعید، مضارع اخباری و مضارع التزامی. نتایج پژوهش با استفاده از شاخص مرکزی میانگین، شاخص های پراکندگی شامل انحراف معیار و آزمون تی با دو گروه مستقل جنسی و با استفاده از نسخه 16 نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج آزمون تی با دو نمونه مستقل، حاکی از عدم تفاوت دو گروه جنسی است، حال آنکه بین میانگین پاسخ های دو گروه در روش های مختلف، تفاوت کمی وجود دارد. در روش «تکمیل جمله یک» و «سوالی» میانگین پسران بیشتر است، در روش «تکمیل داستان» میانگین ها برابر و در روش «تکمیل جمله دو»، «الگودهی یک و دو» میانگین دختران بیشتر است.
در پاسخ به تکالیف صرف زمان فعل، بین نمرات دختران و پسران تفاوت معنی دار مشاهده نشد.