اثر دور آبیاری و قارچ میکوریزا آربوسکولار بر شاخص کلروفیل، عملکرد و اجزای عملکرد سورگوم دانه ای

در این تحقیق اثر دور آبیاری و قارچ میکوریزا آربوسکولار بر شاخص کلروفیل، عملکرد و اجزای عملکرد سورگوم دانه ای، به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال زراعی 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا، بررسی شد. دورهای آبیاری 7، 14 و 21 روز به همراه تلقیح بذر در سه سطح (شاهد بدون تلقیح، تلقیح با گونه mossea Glomusو تلقیح با گونه G. intraradices) تیمارهای آزمایشی بودند. نتایج حاکی از این بود که صفات شاخص کلروفیل، درصد هم زیستی ریشه، تعداد دانه در پانیکول، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت تحت تاثیر تیمارهای دور آبیاری و قارچ میکوریزا قرار گرفتند. به طوری که، بیشترین مقدار صفات مذکور به گونه G. mossea تعلق گرفت. گونه G. mossea در مقایسه با گونه G. intraradices و شاهد (بدون تلقیح) عملکرد دانه را به ترتیب80/6 و 10/23 درصد افزایش داد. هم چنین با افزایش دور آبیاری از 7 به 21 روز، میزان هم زیستی ریشه 9/27 درصد افزایش یافت. بیشترین عملکرد دانه (755 گرم در متر مربع) از دور آبیاری 14 روز و تلقیح با گونه G. mossea به دست آمد که با دور آبیاری 7 روز و تلقیح با هر دو گونه G. mossea و G. intraradices تفاوتی نداشت. بنابراین، بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش می توان کاربرد گونه G. mossea در شرایط آبیاری 14 روز را برای دست یابی به عملکرد قابل قبول و نیز صرفه جویی در آب مصرفی در زراعت سورگوم، مناسب دانست.