شناسایی برخی مکان های ژنی کنترل کننده تحمل به خشکی در مرحله رویشی جمعیت دابلدهاپلوئید گندم نان

به منظور شناسایی جایگاه های ژنتیکی کنترل تحمل خشکی در مرحله رشد رویشی گندم نان، 99 لاین دابلد هاپلوئید به همراه والدین آنها در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و دو سطح تنش و بدون تنش ارزیابی گردیدند. میانگین مربعات ژنوتیپ ها برای تمام صفات در دو محیط معنی دار بود. لاین های دابلد هاپلوئید با استفاده از 33 نشانگر SSR و 24 نشانگر TRAP چند شکل در والدین، آزمون گردیدند. تجزیه QTL برای وزن تر اندام هوایی QTLهایی در شرایط بدون تنش روی کروموزوم های A1،B1،A2،D5،D1 و B5 و در شرایط تنش روی کروموزوم های A1،A4،B2،A5 و A7 شناسایی نمود که بترتیب جمعا 79/36% و 06/28% از تنوع صفت را در این دو محیط توجیه نمودند. برای وزن خشک اندام هوایی QTLهایی در محیط بدون تنش روی کروموزوم های B1،D5،A4،A5 و A7 و در محیط تنش روی کروموزوم های A1 و A7 شناسایی شد که به ترتیب جمعا 57/28% و 65/13% از تنوع صفت را در دو محیط توجیه نمودند. برای میزان نسبی آب QTLهایی در محیط بدون تنش روی کروموزوم های A1،A4 و B6 و در محیط تنش روی کروموزوم های A7،A5 و A4 شناسایی گردید که به ترتیب جمعا 23/26% و 87/25% از تنوع صفت را در دو محیط توجیه نمودند. برای ارتفاع گیاه نیز در شرایط بدون تنش QTLهایی روی کروموزوم های A1،B1،A3،A5 و A7 و در شرایط تنش روی کروموزوم های D2 و A7 شناسایی شد که بترتیب جمعا 35/36% و 49/13% از تنوع صفت را در دو محیط توجیه نمودند. این اطلاعات می تواند در فهم بهتر ماهیت و کنترل ژنتیکی تاثیر تنش خشکی بر گندم نان موثر باشد.