انتساب نشانگرهای AFLP به گروه های پیوستگی در لاین های هاپلویید مضاعف گندم

تعیین جایگاه نشانگرها و تهیه نقشه پیوستگی ژنوم گیاهان نقش مهمی در انتخاب به کمک نشانگر و به نژادی صفات مورد نظر دارد. به منظور انتساب نشانگرهای AFLP به نقشه پیوستگی گندم از 11 ترکیب آغازگری PstI و MseI در 107 لاین هاپلویید مضاعف گندم (Triticum aestivum L.) استفاده شد. نتایج تجزیه AFLP نشان داد که دامنه اندازه قطعات تکثیر شده (66 نشانگر چند شکل) توسط ترکیبات آغازگری بین 100 تا 1000 جفت باز (bp) متغیر بود. از بین 66 نشانگر AFLP شناسایی شده در این مطالعه، 9 درصد از نشانگرها دارای انحراف از نسبت تفرق 1:1 در یک جمعیت هاپلویید مضاعف بودند و از نقشه پیوستگی کنار گذاشته شدند. نتایج تجزیه پیوستگی نشانگرهای AFLP نشان داد که پس از حذف نشانگرهای دارای انحراف از نسبت 1:1، تعداد 21 نشانگر (43 درصد) به ژنوم B، 20 نشانگر (41 درصد) به ژنوم A و تعداد 6 نشانگر (12 درصد) به ژنوم D اختصاص یافت، ولی تعداد 12 نشانگر به هیچ گروه ژنومی منتسب نشد. تعداد نشانگرهای منتسب به گروه های همیولوگی 1 تا 7 به ترتیب 6 (5/12%)، 7 (5/14%)، 6 (5/12%)، 4 (3/8%)، 5 (4/10%)، 9 (7/18%) و 12 (25%) بود. بیشترین تعداد نشانگرهای AFLP در این مطالعه به کروموزوم های A7 (7 نشانگر) و B1 (5 نشانگر) منتسب گردید. از بین نشانگرهای AFLP، P06m19-7-4، P01m19-8-6، P04m18-9-5، P03m22-9-6، P08m22-11-4، P03m22-8-3، P04m22-9-4،P01m24-8-2 و P01m24-8-4 در جایگاه هایی از گروه های پیوستگی A، B و D مکان یابی شدند که در نقشه اولیه دارای تراکم نشانگری کمتری بودند و بنابراین از پوشش بهتری در گروه های پیوستگی در مقایسه با سایر نشانگرهای AFLP برخوردار بودند.