مقایسه فنی و اقتصادی روسازی مرکب با روسازی انعطاف پذیررایج در ایران (مطالعه موردی آزاد راه قزوین زنجان)

هر ساله هزینه زیادی صرف ساخت راه های جدید و نگهداری راه های موجود می شود. مقدار این هزینه ها به طور مستقیم به نوع روسازی و مصالح به کار رفته در آن دارد. در ایران غالبا از روسازی های انعطاف پذیرمتشکل از رویه آسفالتی، لایه اساس و زیر اساس سنگدانه ای استفاده می گردد. در حالی که روسازی های صلب و مرکب نیز گزینه هایی می باشند که می توانند مورد توجه قرار گیرند. در این مقاله به طور موردی بر اساس اطلاعات موجود برای آزاد راه قزوین-زنجان یک روسازی انعطاف پذیرو یک روسازی مرکب به روش آشتو طراحی گردیده است و هزینه احداث، ترمیم، نگهداری و همچنین مشخصات فنی آنها مورد مقایسه قرار گرفته اند. نشان داده می شود که هزینه احداث روسازی مرکب متشکل از اساس بتنی، رویه آسفالتی و زیر اساس شن و ماسه ای بیشتر از روسازی انعطاف پذیرمعمول است اما در کل دوره بهره برداری که 50 سال در نظر گرفته شده است این اختلاف کم شده و حتی هزینه کل روسازی مرکب از روسازی انعطاف پذیرکمتر هم می شود. همچنین روسازی مرکب منافع دیگری همچون سطح بالای خدمت رسانی و مقاومت باربری بالا و عدم وقوع خستگی را دارد. اگرچه معایبی چون ترک های انعکاسی و شیارشدگی نیز جزو ویژگی های روسازی مرکب می باشد که قابل پیشگیری است.