اثر نیتروژن و سایکوسل بر محتوا، انتقال مجدد و کارایی مصرف نیتروژن گلرنگ تحت تراکم های مختلف کاشت

به منظور بررسی اثر سایکوسل، نیتروژن و تراکم بر میزان، انتقال مجدد و کارایی مصرف نیتروژن گلرنگ رقم اصفهان 14 (صفه)، آزمایشی به صورت فاکتوریل خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزری دانشگاه یاسوج در تابستان 1389 انجام شد. عامل اصلی شامل سطوح نیتروژن (50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار) و سطوح تنظیم کننده رشد سایکوسل در دو سطح (صفر و 6-10 مولار) به صورت فاکتوریل و عامل فرعی شامل تراکم کشت (20، 25 و 3/33 بوته در متر مربع) بود. نتایج نشان داد که بیشترین میزان انتقال مجدد نیتروژن (21/1%) در تیمار کاربرد سایکوسل از مصرف بیشترین میزان نیتروژن و تراکم به دست آمد. بیشترین میزان نیتروژن مصرفی در تراکم 25 بوته در متر مربع با بیشترین درصد پروتئین دانه (14%) و بیشترین مقدار میزان نیتروژن اندام هوایی در مرحله گل دهی (15/2%) همراه بود. در تیمار کاربرد سایکوسل، از مصرف کمترین میزان نیتروژن و تراکم 25 بوته در متر مربع، بیشترین عملکرد دانه (3146 کیلوگرم در هکتار) و کارایی مصرف نیتروژن (9/62 کیلوگرم در کیلوگرم) به دست آمد. به طور کلی، افزایش نیتروژن و بذر مصرفی همراه با کاربرد سایکوسل، میزان نیتروژن اندام هوایی و انتقال مجدد نیتروژن را افزایش می دهند. هرچند در چنین شرایطی، کاهش مصرف نیتروژن با افزایش کارایی مصرف نیتروژن و عملکرد دانه همراه است.