تاثیر کشت مخلوط افزایشی بر سرکوب علف های هرز، عملکرد و اجزای عملکرد نخود و جو

فرونشانی علف های هرز و افزایش تولید از اهداف سیستم های کشت مخلوط است. به همین منظور، در سال زراعی 1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا، کشت مخلوط نخود و جو براساس طرح کرت های خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار ارزیابی شد. تیمارهای کنترل (C) و عدم کنترل (NC) علف های هرز در پلات های اصلی و کشت های خالص دو گونه نخود (T1) و جو (T2) و مخلوط های افزایشی آنها (T3: 100% ن + 100% ج، T4: 100% ن + 75% ج، T5: 100% ن + 50% ج و T6: 100% ن + 25% ج) در کرت های فرعی قرار گرفتند. بیشترین میزان عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه نخود (به ترتیب 87/695 و 88/249 گرم در مترمربع) به تیمار CT1 تعلق گرفت. در تیمار های مخلوط بیشترین عملکرد دانه نخود و جو (به ترتیب 128 و 506گرم در مترمربع) در تیمارهای CT6 و CT3 به دست آمد. هم چنین، تیمار های کشت مخلوط، تعداد و وزن خشک کل علف های هرز را به طور معنی داری نسبت به تک کشتی نخود کاهش دادند. علاوه بر این، در کلیه تیمارهای مخلوط LER بالاتر از 1 بود و تیمار NCT3 با 40/2 LER= در بالاترین سطح قرار گرفت. به طور کلی، می توان توصیه کرد که کشت مخلوط افزایشی جو و نخود، ضمن مهار علف های هرز مزرعه نخود، کارایی استفاده از زمین را افزایش می دهد.