بررسی توان خودمراقبتی زنان مبتلا به دیابت با نوروپاتی محیطی و نیازهای مرتبط با آن بر اساس الگوی خودمراقبتی اورم

دیابت، با عوارض متعددی همراه است که یکی از شایع ترین آن ها نوروپاتی می باشد. این بیماری در زنان شیوع بیشتری دارد و در صورت نقص در خودمراقبتی و برآورده نساختن نیازهای مرتبط با آن، می تواند منجر به بروز عوارض متعدد و یا حتی مرگ شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین توان خودمراقبتی زنان مبتلا به دیابت با نوروپاتی محیطی و نیازهای مرتبط با آن بر اساس الگوی خودمراقبتی اورم انجام گردید.
این مطالعه توصیفی–مقطعی بر روی زنان مبتلا به دیابت با نوروپاتی محیطی تحت پوشش کلینیک دیابت یکی از بیمارستان های شهر گناباد در سال 1393 انجام گردید. 120 بیمار به روش دردسترس انتخاب شدند. ابتدا نوروپاتی بیماران با استفاده از ابزار میشیگان و سیستم درجه بندی بالینی تورنتو تعیین شد و سپس داده ها با استفاده از پرسشنامه سنجش نیازهای خودمراقبتی و پرسشنامه توان مراقبت از خود در بیماران مبتلا به دیابت مبتنی بر الگوی خودمراقبتی اورم گردآوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون کای اسکوئر تحت نرم افزار آماری 17 spss صورت گرفت.
توان خودمراقبتی 71/7% مشارکت کنندگان در سطح ضعیف با میانگین و انحراف معیار 8/48 ± 33/72 بود و طبق نیازسنجی انجام شده، در حیطه های دانش، نگرش و عملکرد به ترتیب، 10/8%، 0/8% و 52/5 % افراد در سطح ضعیف قرار داشتند.
بنا بر یافته ها توان خودمراقبتی زنان مبتلا به دیابت با نوروپاتی محیطی در حد ضعیف بود و ضعف در حوزه عملکردی و مهارتی مراقبت از خود نسبت به حوزه نگرش و خصوصا دانش بیشتر بوده است. لذا توصیه می شود اقدامات لازم جهت ارتقای توان خودمراقبتی، بر اساس نیاز بیماران تدوین و اجرا گردد.