تاثیر نوع اتصال در لایه میانی و نوع روکش در لایه سطحی بر خواص مکانیکی تخته ردیفی

این پژوهش به بررسی تاثیر نوع اتصال سربه سر باریکه های چوبی گز شاهی به کار رفته (ساده، مورب و نیم و نیم) در لایه میانی تخته ردیفی، گونه روکش چوبی به کار رفته در لایه های سطحی (نراد، راش، و بلوط) و نیز نسبت وزنی رزین ملامین فرمالدئید به اوره فرمالدئید در خط چسب (0:100، 25:75 و 50:50) بر روی خواص مکانیکی تخته ردیفی پرداخته است. نتایج نشان دادند که نوع اتصال تاثیر معناداری بر مقاومت خمشی (MOR) و مدول الاستیسیته (MOE) می گذارد؛ به طوری که بیشترین مقاومت ها را تخته هایی داشته اند که در لایه های میانی از اتصال نیم و نیم استفاده شده است. معلوم شد که نوع روکش و نسبت رزین MF به UF نیز تاثیر معناداری بر خواص مقاومتی داشته است. همچنین، نتایج نشان داد که اختلاف بین مقاومت های تخته های متقاطع با موازی معنادار بوده است؛ به طوری که تخته های متقاطع مقاومت های بیشتری نسبت به تخته های موازی دارند. به طور کلی، تخته هایی که در لایه میانی باریکه های چوبی با اتصال نیم و نیم و با روکش نراد با رزین ملامین اوره فرمالدئید با نسبت 50:50 ساخته شده اند، بیشترین مدول گسیختگی (متقاطع N/mm2 48/48 و موازی N/mm2 50/40) و بیشترین مدول الاستیک (متقاطع N/mm2 9153 و موازی N/mm2 5962) را داشتند.