اثرات ترکیبی تمرین پیلاتس و مکمل دانه کرفس بر سطوح پروتئین های التهابی جذب شیمیایی مونوسیت-1 و واکنش گر C در زنان غیرفعال

التهاب نقش مهمی در پاتوژنز آترواسکلروز ایفا می کند و تعدیل شیوه زندگی یک استراتژی مفید برای پیش گیری از بیماری های قلبی عروقی است. از این رو، در تحقیق حاضر، اثرات ترکیبی تمرین پیلاتس و مکمل دانه کرفس بر پروتئین جذب شیمیایی مونوسیت-1 و پروتئین واکنش گر C در زنان غیرفعال بررسی شد.
در این مطالعه نیمه تجربی، 28 زن داوطلب با میانگین سنی 5/5 ±31 سال، پس از انتخاب به صورت نمونه گیری در دسترس، به طور تصادفی و مساوی به گروه های کنترل، تمرین، مکمل و تمرین+ مکمل تقسیم شدند. تمرین پیلاتس شامل انجام حرکات ورزشی با شدت 50 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب، 3 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته بود. گروه های مکمل و مکمل+ تمرین، کپسول حاوی 3 /1 گرم دانه کرفس را 3 بار در روز پس از صرف غذا میل نمودند. نمونه های خونی ناشتا قبل و 48 ساعت پس از آخرین مداخله ها جمع آوری شدند. سطوح پروتئین جذب شیمیایی مونوسیت-1 و پروتئین واکنش گر C به روش الایزا اندازه گیری شد.
8 هفته تمرین پیلاتس، مکمل سازی و مداخله ترکیبی با کاهش معنی دار سطوح پروتئین جذب شیمیایی مونوسیت-1 و پروتئین واکنش گر C همراه بود(05/ 0>p). به علاوه، مداخله های ترکیبی و تمرین پیلاتس با افزایش بیشتری در درصد تغییرات این شاخص ها در مقایسه با گروه مکمل همراه بود(05 /0>p).
بر اساس یافته ها، بخشی از اثرات حمایتی مداخله های غیردارویی تمرین پیلاتس و مکمل سازی با دانه کرفس ممکن است به علت سرکوب فرآیندهای التهاب باشد.