بررسی میزان ملاتونین در بزاق بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی مراجعه کننده به دانشکده دندان پزشکی جندی شاپور اهواز در سال 1390-91

لیکن پلان دهانی یک بیماری مزمن و پیش بدخیم است. عدم تعادل بین رادیکال های آزاد و آنتی اکسیدانت ها سبب شروع و گسترش برخی بیماری های التهابی از جمله لیکن پلان می شود. ملاتونین به عنوان یک آنتی اکسیدانت و با پاکسازی رادیکال های آزاد می تواند از تبدیل لیکن پلان به سرطان جلوگیری کند. لذا هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات میزان ملاتونین در بزاق این بیماران است.
در این مطالعه اپیدمیولوژیک تحلیلی، 22 بیمار دارای لیکن پلان برای گروه بیمار و همچنین 20 نفر داوطلب سالم که از نظر سن و جنس با گروه بیمار مطابقت داشتند به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. سطح ملاتونین در بزاق کامل غیر تحریکی به روش تستELISA و آنالیز آماری با استفاده از تست LSD و دانکن انجام گرفت.
سطح ملاتونین در بزاق بیماران لیکن پلان نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود، اما در مقایسه با هم اختلاف معنا دار نبود (0/3=P). سطح بزاقی ملاتونین در زیرگروه رتیکولر نسبت به گروه کنترل به شکل چشم گیری کاهش یافته بود (0/040 =P)، اما در زیرگروه اریتماتوز - اروزیو اختلاف معنا دار نبود (0/95= P).
بر اساس این مطالعه، میزان ملاتونین در بیماران لیکن پلان کمتر از گروه سالم بود و کاهش قابل توجه آن در لیکن پلان رتیکولر، لزوم توجه بیشتر به این فرم بیماری که همیشه اهمیت کمتری برای ما داشته است را بیان می کند؛ چرا که کاهش میزان ملاتونین به عنوان یک عامل آنتی اکسیدانت می تواند بیانگر آسیب های مخرب ناشی از رادیکال های آزاد و حتی شاید قرار گرفتن سیر بیماری به سمت ایجاد بدخیمی در این نوع بیماری باشد.