بررسی دانسیته مویرگی مایوکارد و مقادیر پلاسمایی فاکتور رشد اندوتلیال عروقی متعاقب تمرین تناوبی بین رت های نر و ماده

انجام فعالیت های ورزشی می تواند منجر به آنژیوژنز و گسترش شبکه مویرگی شود. هدف این مطالعه، تعیین تاثیر تمرینات تناوبی بر مقادیر پلاسمایی فاکتور رشد اندوتلیالی عروقی و دانسیته مویرگی میوکارد در رت های نر و ماده بوده است.
برای این مطالعه، تعداد 60 سر رت نر و ماده با وزن و سن تقریبی یکسان انتخاب شدند. مقادیر پلاسمایی VEGF قبل و بعد از پروتکل تمرینی از طریق کیت های مخصوص و با استفاده از تکنیک الایزا مورد سنجش قرار گرفت. بعد از امحای رت ها و استخراج بافت قلبی آنها دانسیته مویرگی میوکارد با استفاده از تکنیک ایمنوهیستوکمیستری ارزیابی شد.
تفاوت معناداری بین سطوح پایه VEGF و دانسیته مویرگی میوکارد در رت های نر و ماده مشاهده نشد. متعاقب رشد جسمی بین گروه کنترل و شم تفاوت معناداری در مقادیر VEGF و دانسیته مویرگی میوکارد به وجود نیامد. با وجود این، متعاقب انجام تمرینات تناوبی، افزایش معناداری در مقادیر پلاسمایی VEGF و دانسیته مویرگی مایوکارد ایجاد شد، ولی تفاوت معناداری بین رت های نر و ماده متعاقب تاثیر تمرینات تناوبی بر مقادیر پلاسمایی VEGF و دانسیته مویرگی مایوکارد وجود نداشت.
با توجه به نتایج مطالعه حاضر می توان چنین نتیجه گیری کرد که تمرینات تناوبی می توانند فرایند آنژیوژنز را از طریق افزایش مقادیر VEGF بهبود بخشیده، لذا گسترش شبکه مویرگی میوکارد دور از انتظار نیست.