تجلی ادبیات پست مدرن در نمایشنامه های علمی با تاکید بر نمایشنامه ی آرکادیا اثر تام استوپارد

نمایشنامه ی علمی رویکردی نو در عرصه ی نمایشنامه نویسی است که ریشه در آثار دراماتیک گذشته دارد. نگرش علمی به درام با توجه به رشد فناوری در قرن بیستم، متکی بر نظریه های علمی و دستاوردهای بشر در عرصه ی علم و صنعت است. بیشترین نمود علم در هنر را می توان در آثار پست مدرن جستجو کرد که در آن ها علم دست مایه ای است برای خلق اثر هنری. تام استوپارد، نمایشنامه نویس معاصر بریتانیایی، در میان دیگر نمایشنامه نویسان حوزه ی نمایش های علمی به سبب تکثر آثارش شناخته تر است. نمایشنامه ی آرکادیا (1993) با انتخاب نظریه ی آشوب به عنوان چارچوب و ساختار روایی، یکی از شاخص ترین نمایشنامه های علمی حال حاضر دنیای درام است. چارچوب نظری پژوهش حاضر نظریه های اندیشمندانی همچون «فرانسوا لیوتار» و «ژان بودریار» درباره ی پست مدرنیسم، جایگاه هنر در آن و تبیین ویژگی ها و دلایل شکل گیری آثار پست مدرن است. «لیوتار» با مطرح کردن نظریه ی فراروایت دلیل شکل گیری پست مدرنیسم و گرایش هنر به این جریان را بیان می کند و «بودریار» به تبیین رویکرد، اثرگذاری و روابط میان هنر و علم در جهان پست مدرن می پردازد. در این مقاله تلاش شده است با توجه به آراء این دو نظریه پرداز در حوزه ی ادبیات پست مدرن، قرار گرفتن نمایشنامه های علمی از جمله نمایشنامه ی آرکادیا، در زمره ی آثار پست مدرن را اثبات و تفاوت های ساختاری میان این آثار و دیگر آثار تبیین شود.