بررسی ارتباط حمایت اجتماعی با رضایت مندی والدین از مراقبت نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران سال 1394

تولد نوزاد نارس موقعیت بسیار تنش زا و بحرانی برای والدین می باشد. در این میان حمایت پرستاری از خانواده چنین نوزادانی، مهم و ضروری به نظر می رسد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر ارتباط حمایت اجتماعی والدین از سوی پرستاران با رضایت مندی آنها از مراقبت نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان در شهر تهران است.
مطالعه حاضر از نوع توصیفی همبستگی می باشد. جامعه پژوهش شامل کلیه ی والدین دارای نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان در سه مرکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 93 می باشد. حجم نمونه 130 نفر، به روش نمونه گیری در دسترس و گردآوری داده ها با استفاده از دو پرسشنامه حمایت اجتماعی Tarka و همکاران و پرسشنامه رضایت مندی از مراقبت صورت گرفته است. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی و رگرسیون تحت نرم افزار spss نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج نشان داد بیشترین میزان حمایت اجتماعی در مادران (میانگین 65/3) و پدران (میانگین 29/3) مربوط به حمایت عاطفی و کمترین میزان حمایت اجتماعی در بعد حمایت عینی (مادران میانگین 24/3، پدران میانگین 16/3) می باشد. مادران نسبت به پدران دریافت حمایت بیشتری را در هر 3 بعد تاکیدی، عینی و عاطفی گزارش کردند. همچنین مادران رضایت مندی از مراقبت بیشتری (میانگین 88/3) را نیز نسبت به پدران (میانگین 63/3) بیان نمودند. نتایج آزمون نشان داد بین حمایت اجتماعی والدین در بعد حمایت تاکیدی با رضایت مندی از مراقبت والدین ارتباط مستقیم و معنی دار آماری (p<0/05) وجود دارد.
یافته ها حاکی از این می باشد که والدین نیاز به حمایت بیشتری مخصوصا در بعد حمایت عینی بودند. بنابراین برنامه ریزی جهت ارتقاء و ایجاد فرصت هایی نسبت به حمایت پرستاران از والدین در بخش های ویژه ضروری به نظر می رسد.