بررسی علل شکست درمان در بیماران تحت درمان با متادون در مراکز ترک سوء مصرف مواد مخدر

یکی از روش های کنترل اعتیاد و کاهش آسیب های ناشی از آن، درمان نگهدارنده با متادون می باشد، اما عوامل مرتبط با شکست درمان با متادون به اندازه کافی مطالعه و بررسی نشده اند، لذا این مطالعه به بررسی علل شکست درمان بیماران تحت درمان با متادون در شهر رفسنجان انجام شده است.
این مطالعه مقطعی، توصیفی- تحلیلی بر روی پرونده کلیه بیماران مراجعه کننده به دو مرکز درمان سوء مصرف مواد در شهرستان رفسنجان در طی سال های 92-1390 انجام شده است. پرونده های مورد بررسی در دو گروه از بیماران بررسی شدند. گروه اول (291 نفر) بیمارانی که با شکست در درمان، مواجه گردیدند و گروه دوم (309 نفر)، بیمارانی که بدون شکست با متادون، درمان شدند. داده ها با استفاده از آزمون های کای دو، تی تست و رگرسیون لجستیک و در نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شدند.
میانگین سنی بیماران 5/10± 37 سال بود. دو گروه بیماران مورد بررسی، در نوع ماده مصرفی (001/0P=)، بیماری روانی همراه (011/0P=)، مرکز درمان کننده بیمار (001/0>P)، دوز متادون مصرفی (018/0P=) و وضعیت تاهل (001/0>P) دارای اختلاف معنی دار آماری بودند. سن، مدت اعتیاد، مصرف همزمان دو ماده یا بیشتر از دو ماده مخدر، تعداد موارد درمان قبلی اعتیاد، وجود بیماری جسمی و سابقه مشکلات قانونی اختلاف آماری معنی داری نداشتند.
به نظر می رسد اگر درمان نگهدارنده با متادون با درمان بیماری های روانی بیماران، رفع مشکلات خانوادگی، دوز کافی متادون و کاهش هزینه های درمانی همراه شود، می تواند برای کنترل و درمان اعتیاد بیش از پیش موثر واقع گردد.