وزن دهی و رتبه بندی فناوری های کنترل آلاینده های گازی NH3، PM و VOCs با استفاده از روش تاپسیس فازی (مطالعه موردی)

یکی از عوامل مهم در تقابل با کیفیت محیط زیست در بسیاری از شهرها در سرتاسر جهان آلودگی هواست که اثرات منفی ‍ژرفی بر سلامت انسان دارد. کنترل انتشار آلودگی هوا از منابع صنعتی و خانگی هوا در راستای اهداف توسعه پایدار یک مشکل و چالش بسیار مهم است. تصمیم گیری با در نظر گرفتن شاخصهای مختلف اجتماعی، اقتصادی، عملیاتی، امری پیچیده است. هدف تحقیق حاضر وزن دهی، اولویت بندی و انتخاب فناوریمناسب کنترلی با ملاحظات فنی – اقتصادی و اجرایی بالا و عدم قطعیت پایین است.
در این مطالعه برای وزن دهی و رتبه بندی فناوری هایکنترل آلودگی از روش تاپسیس فازی استفاده شده است.پنج معیار تحقیق عبارتند از: راندمان، هزینه، قابلیت نگهداری، طراحی و اندازه. این معیارها برای رتبه بندی فناوری هایکنترلی مربوط به آلاینده های هوا شامل(NH3، PM، VOCs)در نظر گرفته شده اند.
نتایج تحقیق نشان می دهد که HEPA با ضریب نزدیکی 923/0 به عنوان مناسب ترین فناوریتصفیه ذرات در صنایع پتروشیمی انتخاب شد. جاذب شیمیایی با با ضریب نزدیکی 867/ 0 برای کنترل بخارات آمونیاک و فناوریپلاسما شیمیایی با ضریب نزدیکی 9586/ 0 برای کنترل VOCs به عنوان بهترین فناوری ها شناسایی شدند.
تاپسیس فازی روشی مطمئن و قابل اعتماد برای فن تصمیم سازی و تصمیم گیری می باشد. مشکل انتخاب فناوری هایبهینه تصفیه آلاینده های هوا برای سه آلاینده مورد نظر تحقیق شامل NH3، PM و VOCs بر اساس روش تاپسیس فازی در این تحقیق آدرس داده شد.