بررسی تغییرات غلظت هیدروکربن های نفتی در اعماق مختلف خاک آلوده بعد از فرایند گیاه پالایی

هیدروکربن های نفتی از مهم ترین آلاینده های آلی محیط زیست اند که به دلیل سمی بودن و سرطان زایی، وجود آن ها در طبیعت، نگرانی های بسیاری را سبب شده است. هدف از پژوهش حاضر کاهش غلظت هیدروکربن های نفتی در خاک اطراف پالایشگاه اصفهان، با استفاده از گیاهان سورگوم (Sorghum vulgare) و جو (Hordeum vulgare) و بررسی تغییرات غلظت هیدروکربن های نفتی و تعداد باکتری های تجزیه کننده نفت در اعماق مختلف خاک پس از فرایند گیاه پالایی بود. برای این کار از لوله های پلیکا به طول 130 و قطر دهانه 20سانتی متر به منزله گلدان استفاده شد. بذر گیاهان جو و سورگوم در عمق 1 تا 2 سانتی متری سطح گلدان ها کشت شدند و پس از گذشت 13 هفته از کاشت گیاهان، نمونه خاک برای تعیین غلظت هیدروکربن های نفتی و تعداد باکتری های تجزیه کننده نفت از اعماق 25، 50، 75 و100 سانتی متری تیمارهای مختلف برداشت شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد، هر دو گیاه برای کاهش غلظت هیدروکربن های نفتی خاک موثر ند به طوری که درصد کاهش غلظت هیدروکربن های نفتی خاک 23 35 درصد بیشتر از تیمار بدون گیاه بود البته این کاهش تا عمق نفوذ ریشه مشاهده شد و برای اعماق بیشتر خاک، تعداد باکتری نفت خوار کم و غلظت هیدروکربن های نفتی افزایش داشت. بنابراین، باید در مورد خاک هایی که عمق آلودگی زیاد دارند، اقدامات مناسب دیگری نظیر زمین پالایی، تزریق و تحریک میکروارگانیسم های نفت خوار انجام پذیرد.