تاثیر جراحی فتورفرکتیو کراتکتومی در بهبود حرکات لرزشی و کیفیت بینایی در بیماران نزدیک بین دچار نیستاگموس مادرزادی

تعیین تاثیر جراحی فتورفرکتیو کراتکتومی در بهبود حرکات لرزشی و کیفیت بینایی بیماران نزدیک بین با و بدون آستیگماتیسم دچار نیستاگموس مادرزادی.
روش پژوهش: این مطالعه، یک گزارش موارد مداخله ای آینده نگر بر روی بیماران مبتلا به نیستاگموس مادرزادی با نزدیک بینی بیش تر یا مساوی 1- دیوپتر می باشد. برای همه بیماران قبل و سه ماه پس از جراحی فتورفرکتیو کراتکتومی، معاینات کامل چشمی شامل تعیین حدت بینایی تک و دو چشمی، حساسیت کنتراست و ویدیو نیستاگموگرافی (شامل متغیرهای فرکانس، دامنه و شدت نیستاگموس) صورت گرفت و نتایج با یکدیگر مقایسه شدند.
در مجموع 24 چشم از 12 بیمار با میانگین سنی 2±23 سال، مورد بررسی قرار گرفتند. متوسط عیب انکساری بیماران قبل از عمل به صورت معادل کروی 65/ 1±82/ 2- دیوپتر و آستیگماتیسم 14/ 1±33/ 1- دیوپتر و پس از عمل به صورت معادل کروی 25/ 0±26/ 0- دیوپتر و آستیگماتیسم معادل 51/ 0±31/ 0- دیوپتر بود که این تغییرات معنی دار بود (P<0.001). حدت بینایی بر اساس واحد لوگمار به صورت معناداری افزایش یافت به طوری که در دید تک چشمی از 21/ 0±36/ 0 به 25/ 0±27/ 0 و در دید دوچشمی از 2/ 0±33/ 0 به 16/ 0±17/ 0 رسید (P<0.001). میزان حساسیت کنتراست در فرکانس های پایین (P<0.001)، متوسط (P=0.001) و بالا (P=0.01) بهبود معناداری داشت. میزان فرکانس، دامنه و شدت نیستاگموس های پس از جراحی PRK به طور معنی داری کاهش یافت (P<0.001). رابطه معنی داری بین میزان بهبود معادل کروی و بهبود کنتراست و حدت بینایی و شاخص های حرکتی نیستاگموس مشاهده نشد.
جراحی فوتورفرکتیو کراتکتومی در بیماران مبتلا به نیستاگموس مادرزادی، دید تک چشمی و دوچشمی را به طور معناداری افزایش داد. هم چنین حساسیت کنتراست و شاخص های حرکتی نیستاگموس (فرکانس، دامنه و شدت) به میزان قابل توجهی پس از انجام جراحی در بیماران مبتلا به نیستاگموس مادرزادی بهبود یافت.