اثر میزان آزاد سازی غلاف تنون و حفظ عشاهای بین عضلانی بر نتیجه عمل جراحی در مبتلایان به استرابیسم های افقی

بررسی اثر میزان آزادسازی (Dissection) غلاف تنون و حفظ غشاهای بین عضلانی (Intermuscular) بر نتیجه عمل جراحی استرابیسم افقی.
روش پژوهش: بیماران مبتلا به استرابیسم افقی با محدوده سنی بین 6 تا 50 سال و بدون سابقه جراحی چشمی، در دو گروه تحت عمل جراحی قرار گرفتند. روش جراحی استرابیسم به جز در میزان جداسازی غلاف تنون در هر دو گروه مشابه بود. در گروه شاهد، غلاف تنون تا 10 میلی متری پشت محل اتصال عضله به صلبیه و اتصالات بین عضلانی بریده شد و در گروه مورد، این غلاف 4-3 میلی متر پشت به محل زدن بخیه بر روی عضله بریده شد و اتصالات بین عضلانی دست نخورده باقی ماند. بر حسب میزان زاویه استرابیسم افقی و وجود آمبلوپی، جراحی به صورت BMR Bimedial Recession)، (Bilateral Recession) BLR) و یا (R&R (Recession and Resection صورت گرفت.
این مطالعه روی 54 بیمار در دو گروه (هر گروه 27 نفر) صورت گرفت. دو گروه از نظر یافته های جمعیت شناسی با یکدیگر تفاوت آماری نداشتند. در هر دو گروه بعد از جراحی، در هر سه روش BMR، BLR و R&R، زاویه استرابیسم کاهش یافته بود ولی تفاوت میزان اصلاح زاویه استرابیسم بین دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود. در بیمارانی که تحت جراحی BMR قرار گرفته بودند، به ازای هر میلی متر رسس عضله در گروه مورد، 39/ 0±59 /2 پریزم دیوپتر و در گروه شاهد، 99/ 0±16/ 2 پریزم دیوپتر زاویه انحراف استرابیسم اصلاح شد. در گروه ازوتروپی و R&R، به ازای هر میلی متر رسس یا رزکت عضله در گروه مورد، 31/ 0±38/ 3 پریزم دیوپتر و در گروه شاهد، 18/ 0±21/ 3 پریزم دیوپتر و در گروه BLR به ازای هر میلی متر رسس عضله در گروه مورد، 24 /0±34/ 2 پریزم دیوپتر و در گروه شاهد، 24/ 0±17/ 2 پریزم دیوپتر زاویه استرابیسم اصلاح شد. در گروه اگزوتروپی و R&R، به ازای هر میلی متر رسس یا رزکت عضله در گروه مورد، 46/ 0±12/ 3 پریزم دیوپتر و در گروه شاهد 28/ 0±72/ 2 پریزم دیوپتر زاویه استرابیسم اصلاح شد.
میزان اصلاح زاویه استرابیسم افقی، رابطه ای با میزان دایسکشن بافت تنون یا بریدن اتصالات بین عضلات خارج چشمی ندارد. با توجه به احتمال آسیب کم تر بافتی و کاهش عوارض بالقوه در طولانی مدت، جراحی استرابیسم با دستکاری بافتی کم توصیه می شود.