هم زیستی هنر عامه و هنر والا در بستر نسل سوم سرمایه داری

نظام های سلسله مراتبی همان گونه که دانش تخصصی را ازدانش متعارف ومعمول جدا می سازند، فرهنگ عالی را نیز از فرهنگ پست تفکیک می کنند. تلاش هایی را که در جهت دفاع از هر یک از این دو موضع صورت گرفته است، می توان هم از دیدگاه تحولات هنر عامه مورد بررسی قرار داد و هم از زاویه ی تحولات فرهنگ در بستر سرمایه داری به آن نگریست. جریان های اولیه ی سرمایه داری آزاد، نگاهی روشن به ارتباط فرهنگ و هنر در جامعه ی بازار داشتند. نظریات انتقادی که در ادامه آمدند، جداسازی هنر عامه از هنر والا را بخشی از فرایند تفکیک سازی طبقاتی در نسل دوم سرمایه داری، یعنی سرمایه داری سازمان یافته قلم داد نمودند، که مبتنی بر تجزیه ی زمان و مکان به حداقل سلول های امکان پذیر بود. اما با ظهور شاخص های سرمایه داری بی-سازمان، تداخل مرزهای فرهنگ و بازار فزونی گرفت تا آن جا که پسامدرنیست ها و پسا صنعت گرایان مدعی یگانه انگاری فرهنگ عامه و والا در سرمایه داری متاخر شدند و فرهنگ پسامدرن را اساسن پدیده ای متعلق به طبقه ی متوسط برشمردند.