اثر برخی سویه های باکتری حل کننده فسفات بر عملکرد و خصوصیات زراعی مهم لوبیای محلی (Phaseolus vulgaris L.) گیلان در مقادیر مختلف کود فسفره

به منظور ارزیابی اثر برخی سویه های باکتری حل کننده فسفات بر عملکرد و خصوصیات زراعی مهم لوبیای محلی گیلان تحت تاثیر مقادیر مختلف کود فسفره، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار، در مزرعه آزمایشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی گیلان (رشت) در سال زراعی 1393 اجرا شد. مقادیر کود فسفره شامل سه سطح صفر، 40 و 80 کیلوگرم (P2O5) در هکتار و باکتری حل کننده فسفات (سودوموناس پوتیدا) در سه سطح شامل سویه های 113، 168 و 173 و عدم تلقیح باکتری به عنوان تیمار شاهد، به طور تصادفی و به ترتیب در کرت های اصلی و فرعی قرار گرفتند. اثر متقابل کود و باکتری بر وزن صددانه و محتوای پروتئین دانه لوبیا معنادار بود. کاربرد 80 کیلوگرم فسفر در هکتار کمترین تعداد غلاف در بوته (8/ 9 عدد)، تعداد دانه در غلاف (53/ 3 عدد)، عملکرد زیست توده (3317 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد دانه (1136 کیلوگرم در هکتار) در واحد سطح را نشان داد. همچنین، بیشترین تعداد دانه در غلاف (12/ 4 عدد)، شاخص برداشت (44 درصد) و عملکرد دانه (1858 کیلوگرم در هکتار) تحت تاثیر سویه 168 باکتری حل کننده فسفات به دست آمد. سویه 168 کارایی بیشتری از نظر افزایش عملکرد دانه در مقایسه با دیگر سویه های باکتری حل کننده فسفر داشت. براساس نتایج پژوهش حاضر، در سطوح پایین فسفر قابل دسترس خاک سویه های باکتری حل کننده فسفات را می توان در راستای افزایش عملکرد دانه لوبیای محلی در گیلان و شرایط اقلیمی و خاکی مشابه توصیه کرد.