بهبود خصوصیات کمی و کیفی فلفل دلمه ای توسط تیمارهای اسید جیبرلیک و کلرید کلسیم در شرایط اقلیمی منطقه ایلام

به منظور مطالعه اثر تیمارهای اسید جیبرلیک و کلرید کلسیم بر حل مشکلات کشت گیاه فلفل دلمه ای در منطقه ایلام (شامل تولید میوه هایی با اندازه نامناسب و دچار عارضه پوسیدگی گلگاه و آفتاب سوختگی)، تحقیق حاضر در دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام در سال زراعی 1392 انجام گرفت. به این منظور، تیمارهای اسید جیبرلیک (50 میلی گرم بر لیتر) و کلرید کلسیم (5/ 0 درصد)، هر یک به صورت دو بار (زمان ظهور میوه و 15 روز پس از آن) یا سه بار (زمان ظهور میوه، و 10 و 20 روز پس از آن) محلول پاشی روی فلفل دلمه ای رقم ’کالیفرنیا واندر‘ اعمال و پس از رسیدگی فیزیولوژیکی، خصوصیات کمی و کیفی میوه بررسی شد. در اکثر خصوصیات مورد بررسی، اختلاف معناداری بین دفعات محلول پاشی مشاهده نشد. تیمار اسید جیبرلیک به طور معناداری در مقایسه با شاهد، سبب افزایش عملکرد بوته، تعداد میوه در هر بوته، بازارپسندی، قطر، وزن، ضخامت گوشت، سفتی بافت و وزن خشک میوه، محتوای اسید آسکوربیک، ظرفیت آنتی اکسیدانی، مقدار کلروفیل میوه، ارتفاع بوته، طول میان گره، سطح برگ و تعداد شاخه فرعی شد و درصد پوسیدگی گلگاه و میزان آفتاب سوختگی میوه را نیز کاهش داد. تیمار کلرید کلسیم نیز در مقایسه با شاهد، به افزایش وزن خشک، سفتی بافت، ضخامت گوشت میوه، مقدار کلروفیل b و مقدار کلروفیل کل میوه انجامید و درصد میوه های دارای آفتاب سوختگی و پوسیدگی گلگاه را نیز کاهش داد؛ هرچند این تیمار در بهبود صفات رویشی بوته شامل طول ساقه، قطر شاخساره، عرض شاخساره، طول میان گره، تعداد شاخه جانبی، سطح برگ و همچنین اندازه میوه و عملکرد تاثیر معناداری در مقایسه با شاهد نشان نداد. به طور کلی، اعمال هر دو تیمار جیبرلین و کلرید کلسیم می تواند در بهبود خصوصیات کمی و کیفی گیاه فلفل دلمه ای موثر باشد.