چشم اندازی روسی به روابط ایران و روسیه (1384- 1392)

مقاله حاضر با رویکردی تبیینی به بررسی روابط ایران و روسیه در دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد پرداخته است. گسترش روابط ایران و روسیه که غالبا زیرسایه «پرونده هسته ای ایران» قرار داشت، به این پرسش اساسی دامن زده که تا چه میزان این روابط از سنخ مناسبات استراتژیک و پیوندهای راهبردی بوده است؟ فرضیه نوشتار این است که روابط دو کشور در دوره مورد نظر ویژگی مناسبات استراتژیک میان دولت ها را نداشته و صرفا واکنشی به شرایط بین المللی این دو بازیگر در آن برهه بوده است. منحنی روابط ایران و روسیه عمدتا وابسته به اراده روسیه است. روسیه به پیروی از عمل گرایی مبتنی بر فرصت طلبی راهبردی و در چارچوب رهیافت کلان خود به سیاست های جهانی، اهداف ملی خود را در روابط با ایران پیگیری نموده است. بازتاب این عملکرد را می توان در حوزه های موضوعی مختلف در روابط دوجانبه ایران و روسیه در دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد عیان ساخت.