تحلیل توانمندی های شبکه های ارتباطی شهر تبریز در زمان وقوع زلزله با استفاده از GIS

زلزله یکی از سوانحی است که به سبب شرایط خاص جغرافیایی، کشورمان را دائما مورد تهدید قرار می دهد و در این بین، شریان های ارتباطی عنصر کلیدی تخفیف یا تشدید دامنه های آسیب پذیری می باشند و بدون تردید عملکرد بهینه شبکه حمل و نقل می تواند باعث کاهش اثرات مستقیم و غیرمستقیم ناشی از بحران شود. در این راستا به منظور شناسایی آسیب پذیری و کارایی شبکه ارتباطی شهر تبریز در زمان وقوع زلزله، توان کشش پذیری این شبکه در قالب روش توصیفی–تحلیلی و در نرم افزار GIS مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از یافته های تحلیلی نرم افزار GIS گویای این است که به جز شبکه های ارتباطی نیمه شرقی شهر تبریز مابقی شبکه های ارتباطی نقاط مختلف شهر (غرب، شمال و جنوب) دارای آسیب پذیری بالایی در زمان وقوع احتمالی زلزله می باشند. در واقع از جمع بندی نتایج می توان این گونه استنباط نمود که به دلیل حجم بالای آسیب پذیری شریان های حمل ونقل شهر تبریز، گزینه های خروج از وضعیت بحرانی و به تبع آن بازگشت به شرایط عادی در حد پایین بوده و شرایط خروج از وضعیت بحرانی با شریان های ارتباطی موجود به مراتب پیچیده تر می باشد.