تاثیرکودهای زیستی بر رشد، توسعه و محتوای عناصر غذایی (در برگ و خاک) در گیاه دارویی

هدف از این آزمایش ارزیابی اثر کودهای زیستی بر رشد و توسعه گیاهان در گلدان هایی شامل کودهای اصلاحی (ورمی کمپوست و کود گاوی) و خاک باغچه جدا و در ترکیب با هم بود. در شروع آزمایش، تیمارها شامل S (شاهد)، SM (خاک باغچه + 15% کود گاوی+0% ورمی کمپوست)، SMV10 (خاک باغچه + 15% کود گاوی + 0% 10 ورمی کمپوست) و SM20 (خاک باغچه + 15% کود گاوی +0%10 ورمی کمپوست) بر پایه وزن خشک (w/w) بود. در قسمت دوم آزمایش، قارچ های مایکوریز (Glomus mosseae, Piriformospora indica) به تیمارها اضافه شد. خاک و گیاهان 90 روز پس از تلقیح با قارچ ارزیابی شدند. در زمان بلوغ رویشی، ارتفاع گیاه، قطر ساقه، شاخص سطح برگ، محتوای کلروفیل (a + b)، طول ریشه، وزن تر و خشک قسمت های هوایی و ریشه و محتوای مواد معدنی گیاه اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده، تفاوت های چشم-گیری را بین تیمارها نشان داد. در میان همه تیمارها، تنها تعامل بین کودهای اصلاحی و قارچ ها برای تمامی صفات معنی دار بود. تقریبا بیش ترین میزان صفات مورفولوژیکی در کاربرد ترکیبی کودهای اصلاحی و قارچ به دست آمد. به خصوص بالاترین میزان وزن ها در تیمار SMV20 تلقیح شده با قارچ G. mosseae به دست آمد. آنالیز عناصر غذایی در برگ ها نشان داد که میزان N، P و K در تیمارهای SMV10 و SMV20 و بالاترین میزان Ca و Mg در گیاهان تلقیح شده با تیمار SM و در تلقیح با P. indica در مقایسه با گیاهان شاهد به دست آمد. هم چنین بیش ترین میزان P خاک هم زمانی به دست آمد که گیاهان تیمار شده با SMV20 با قارچP. indica تلقیح شدند. به نظر می-رسد تیمار ترکیب کودهای زیستی بهترین نتیجه برای رشد گیاه استویا است.