روش شناسی اجتهادی تفسیر قرآن به قرآن در المیزان

یکی از مهم ترین مباحث مورد توجه پژوهشگران تفسیر، داشتن روش تفسیری از جانب مفسر و چگونگی شناخت روش وی می باشد. هر مفسری ناگزیر است در تفسیر خود روشمند عمل نماید. علامه طباطبائی نیز که با کشف روابط بینامتنی آیات به تفسیر قرآن پرداخته است، از این قاعده مستثنا نبوده و با توجه به روش قرآن به قرآن اجتهادی، تفسیر «المیزان» را نگاشته است. در پژوهش حاضر، به شناخت شاخصه ها و ویژگی های روش تفسیری ایشان پرداخته ایم تا به واسطه شناسایی آنها، به شناخت روش قرآن به قرآن اجتهادی دست یابیم. برای شناخت روش ایشان، به دو طریق می توان تمسک جست: 1. سخنان و نوشته های وی؛ 2. تحلیل و بررسی نمونه های تفسیری. با مطالعه نوشته های علامه رهیافت قابل توجهی در این زمینه به دست نمی آید، اما با تحلیل و بررسی نمونه های تفسیری، نگرش جامع علامه به نظام معنایی قرآن، معناشناسی اجتهادی و روشمند، سنت محوری در روش تفسیر و استفاده از آیات غرر در تبیین و تفسیر واژگان و آیه های قرآنی حاصل می گردد.