تاثیر شوری بر محتوای یونی، رنگیزه های گیاهی و قندهای محلول و نشاسته گیاه هالوفیت آلوروپوس (Aeluropus littoralis)

این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در شرایط گلخانه ای در پزوهشکده ژنتیک و زیست فناوری طبرستان، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری در سال 1389، با 5 سطح شوری (صفر، 20، 40، 60 و 80 دسی زیمنس بر متر) و در سه تکرار اجرا و صفاتی مانند میزان رنگیزه های گیاهی، غلظت قندهای محلول و نشاسته و همچنین میزان عناصر سدیم و پتاسیم در سه بخش برگ، ساقه و ریشه به صورت مجزا محاسبه شدند. نتایج نشان دادند که با افزایش میزان شوری، کلروفیل a، b، کل و کاروتنوئیدها به طور معنی داری کاهش پیدا کردند. میزان نشاسته تا سطح 20 دسی زیمنس بر متر روندی افزایشی و پس از آن کاهش معنی داری یافت درحالیکه غلظت قندهای محلول تا سطح 20 دسی زیمنس بر متر کاهش و پس از آن افزایش یافت. شوری بر محتوای یون های سدیم و پتاسیم در اندام های گیاه تاثیر معنی داری داشت، به طوریکه با افزایش شوری، محتوای یون سدیم در تمامی اندام ها افزایش، ولی از میزان پتاسیم آنها کاسته شد که این کاهش در ساقه و ریشه معنی دار ولی در برگ معنی دار نبود. نتایج همچنین تجمع بیشتر عنصر سدیم را در شوری های بالا، در ریشه نشان دادند که شاید علت، برگشت این عنصر از طریق بافت آبکشی از اندام هوایی به ریشه تحت تنش شوری و یا به دلیل محدودکردن انتقال سدیم به ساقه و نگهداری آن در ریشه به عنوان یکی از سازوکار های مقاومت به شوری باشد. این نتایج نشان می دهد که گیاه آلوروپوس یک هالوفیت تجمع کننده نمک می باشد که قادر است تا شوری حدود 20 دسی زیمنس بر متر را تحمل نموده و سپس با افزایش تنش شوری، با تجزیه نشاسته و تولید قندهای محلول، به تعدیل اسمزی کمک کرده و با شوری مقابله کند.