تحلیلی بر برنامه های درسی نظام آموزش عالی در افزایش جامعه پذیری سیاسی دانشجویان(مطالعه موردی، دانشجویان علوم سیاسی دانشگاه شیراز)

جامعه پذیری سیاسی فرایندی مستمر و پویا است که براساس آن، نهادهای اولیه و ثانویه در مراحل مختلف زندگی بر گرایش ها و دیدگاه های سیاسی شخص اثر می گذارند و در تصمیم گیری های مربوط به حوزه سیاست، عامل کم و بیش تع یین کنند های به شمار می رود. بستر اصلی و مناسب مطالعه جامعه پذیری سیاسی، فرهنگ سیاسی آن جامعه است لذا جه تگیری های فرد به سیاست می تواند تا حد زیادی از شخصیت وی و فرهنگی که بر او سلطه دارد، ناشی شود. در این راستا هدف از پژوهش حاضر” تحلیلی بر برنامه های درسی نظام آموزش عالی در افزایش جامعه پذیری سیاسی دانشجویان علوم سیاسی دانشگاه شیراز» است. پارادایم حاکم بر پژوهش پارادایمی ترکیبی است. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته مشتمل برسوالات بسته و باز است. جامعه مورد بررسی دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد رشته علوم سیاسی دانشگاه شیراز می باشد) 180=N (که از طریق جدول مورگان حجم نمونه 118 نفر تخمین زدهشد. نرم افزار مورد استفاده در بخش کمی spss و در بخش کیفی از نرم افزار تحلیل داده های کیفی NVivo استفاده شد.یافته ها حاکی از آن است که برنامه های درسی رشته علوم سیاسی بیشتر بر القای مفاهیم «افزایش حس وفاداری نسبت به نظام» و «چگونگی نحوه ارتباط دانشجویان با نهادهای سیاسی» تاکید داشته و مفاهیمی مانند «جهت گیری وابستگی حزبی» و «نظم دهی به رفتار سیاسی» کمتر مورد توجه بوده است.