بررسی اثرات کاربرد ترکیبات حاوی بور و روی بر فرایند تشکیل دانه ذرت در مازندران

به منظور بررسی تاثیر دو عنصر غذائی روی و بور بر فرایند تولید دانه در ذرت، طی سال های 1383 تا 1385، آزمایش هایی در ایستگاه تحقیقات زراعی قراخیل قائم شهر اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، با 20 تیمار در سه تکرار بود. تیمارها ترکیبی از پنج سطح کود روی (صفر، 8، 16 و 24 کیلوگرم در هکتار روی خالص به صورت مصرف خاکی و محلول پاشی نیم درصد سولفات روی) و چهار سطح کود بور (صفر،20 و 40 کیلوگرم در هکتار اسید بوریک به صورت مصرف خاکی و محلول پاشی آن با غلظت سه در هزار) بودند و نهایتا میانگین آن ها با هم مقایسه شدند. نتایج بدست آمده از مازندران نشان داد کاربرد روی موجب افزایش معنی داری (5%=α) بر عملکرد دانه گردید اما کاربرد منفرد بور و کاربرد توام روی و بور تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه نداشتند. بالاترین عملکرد دانه به میزان 10380 کیلوگرم در هکتار در حالی از کاربرد 120 کیلو گرم در هکتار سولفات روی و 40 کیلوگرم در هکتار اسید بوریک به دست آمد که حدود 1415 کیلوگرم در هکتار بیش از شاهد بود. علاوه بر این کاربرد منفرد روی تنها بر طول بلال و ارتفاع بوته و کاربرد توام روی و عنصر بور تنها بر محیط بلال و درصد کچلی تاثیر معنی دار داشتند. کاربرد منفرد بور بر درصد کچلی تاثیر داشت و بر بقیه پارامترهای مطالعه شده تاثیر معنی داری نداشتند.