بررسی تاثیر محلول پاشی سیلیس و تراکم کاشت بر صفات زراعی دو هیبرید ذرت دانه ای در کشت تاخیری تابستانه

به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی سیلیس و تراکم کاشت بر صفات زراعی دو هیبرید ذرت دانه ای در کشت تاخیری تابستانه (5 شهریور)، آزمایشی در سال زراعی 1389 در مزرعه پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس، به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. سیلیس در دو سطح (محلول پاشی و بدون مصرف) به عنوان عامل اصلی و دو هیبرید ذرت دانه ای (سینگل کراس704 و سینگل کراس640) به عنوان عامل فرعی و چهار سطح تراکم کاشت (60، 70، 80 و 90 هزار بوته در هکتار) به عنوان عامل فرعی فرعی مورد ارزیابی قرار گرفتند. اثر محلول پاشی سیلیس از نظر آماری تنها بر تعداد دانه در ردیف در سطح احتمال 5 % معنی دار شد. عملکرد دانه در واحد سطح برای هیبرید سینگل کراس640، 3/20% بیشتر از هیبرید سینگل کراس 704 بود، که علت آن وزن صد دانه بیشتر هیبرید سینگل کراس640 (8/20%) بود. شاخص برداشت و نسبت وزن دانه به بلال برای هیبرید سینگل کراس 640 زیادتر از هیبرید سینگل کراس 704 شد. تعداد دانه در ردیف و فاصله بلال تا سطح زمین و تعداد روز از کاشت تا رسیدگی برای هیبرید 704 بیشتر از هیبرید سینگل کراس 640 محاسبه گردید. تعداد دانه در ردیف، طول بلال، و عملکرد دانه تک بوته با افزایش تراکم کاشت تا 90 هزار بوته در هکتار روند کاهشی داشتند ولی عملکرد دانه در واحد سطح 2/9% افزایش یافت. حداکثر عملکرد دانه در واحد سطح تحت اثر متقابل سیلیس و تراکم کاشت برای تراکم 80 هزار بوته در هکتار و با محلول پاشی سیلیس به دست آمد. به طور کلی در کشت تاخیری تابستانه برای ذرت دانه ای در منطقه غرب مازندران، هیبرید سینگل کراس 640 با تراکم 90 هزار بوته در هکتار توصیه می گردد.