محیط رسوبی، دیاژنز و کیفیت مخزنی سازند سروک (بخش بالایی) در میدان نفتی سیری اسفند

سازند سروک (آلبین- تورونین) یکی از مخازن مهم نفت و گاز در میادین نفتی جنوب و جنوب غرب ایران بعد از سازند آسماری (الیگو- میوسن) است که بخش قابل توجهی از ذخایر هیدروکربنی را در خود جای داده است. بررسی مقاطع نازک میکروسکوپی این سازند در میدان مورد مطالعه در جنوب شرقی خلیجفارس منجر به شناسایی 9 رخساره شد که در 4 زیرمحیط رخسارهای قرارمیگیرند و در یک رمپکربناته هموکلینال نهشته شده اند. فرآیندهای دیاژنزی مهمی که کربنات های این سازند را تحتتاثیر قرارداده اند شامل نئومورفیسم، آشفتگیزیستی، میکرایتیشدن، دولومیتیشدن، انحلال گسترده، سیمانیشدن، استیلولیتیشدن و شکستگی میباشند. فرآیندهای دیاژنزی شناخته شده در سنگ آهک های بخش بالایی سازند سروک و بررسی زمان نسبی تشکیل آنها حاکی از آن است که این فرآیندها در سه محیط اصلی دیاژنزی دریایی، جوی و دفنی رخداده اند. تطابق داده های تخلخل و تراوایی مغزه ها نشان دهنده این است که کیفیت مخزنی سازند سروکبالایی در میادین مورد مطالعه متاثر از رخساره ها، محیطرسوبی و عوامل دیاژنزی بعدی بوده است. به طوری که رخساره های رودیستی (گرینستون، رودستون و فلوتستون) دارای بالاترین میزان تخلخل و تراوایی هستند.