ارزیابی کارآیی پایدارکننده های شیمیایی مختلف بر روی پایداری واکسن برونشیت عفونی طیور

واکسن برونشیت عفونی طیور (IBV) یک واکسن ویروسی زنده تخفیف حدت یافته بوده که نسبت به تغییر شرایط محیطی حساس می باشد. پایدارکنندهها به منظور حفظ توانمندی و کارآیی واکسن، قبل از لیوفیلیزه شدن به مایع واکسن اضافه می شوند که منجر به حفظ پایداری واکسن در طی مراحل تهیه، نگهداری و تلقیح می شود. این تحقیق به منظور تعیین کارآیی چهار ترکیب پایدارکننده بر پایداری واکسن IBV پس از لیوفیلیزه شدن انجام شد. چهار پایدارکننده لاکتوز- لاکتالبومین (LL)، سوکروز- لاکتالبومین (LS)، لاکتوز-پپتون (LP) و ژلاتین- سوربیتول (GS) برای تهیه واکسن لیوفیلیزه شده مورد استفاده قرار گرفت. واکسنهای فرموله شده با پایدارکنندهها پس از لیوفیلیزاسیون عیار سنجی شدند و با عیار اولیه مایع واکسن مقایسه گردید. سپس طبق دستورالعمل OIE، برای تعیین پایداری تسریع شده، عیار واکسنها بعد از یک هفته انکوباسیون درoC 37 تعیین گردید. رطوبت واکسن پس از لیوفیلیزاسیون با روش کارل- فیشر اندازه گیری شد. همچنین برای تعیین پایداری طولانی مدت واکسن در oC 4، برای مدت 3 سال و هر سه ماه یکبار عیارسنجی شدند. آزمایشهای فوق برای 3 سری واکسن تولید شده انجام گردید. نتایج نشان داد واکسنهای لیوفیلیزه شده با پایدار کنندهها عیار قابل قبول را داشتند و میانگین رطوبت واکسن ها در حدود قابل قبول (72/2-42/1%) بود. پس از یک هفته انکوباسیون واکسنها در °C 37 (پایداری تسریع شده)، واکسن با پایدارکننده لاکتوز-لاکتالبومین کمترین کاهش تیتر را داشت. همچنین نتایج نشان داد که در پایان دوره سه ساله نگهداری واکسن ها در oC 4، واکسن با پایدارکننده LL بالاترین عیار را داشت. بدین طریق به نظر میرسد ترکیب پایدارکننده لاکتوز-لاکتالبومین حفاظت خوبی در طی مرحله لیوفیلیزاسیون و همچنین نگهداری طولانی مدت در oC 4 برای واکسن IBV فراهم مینماید.