تصویربرداری با MRI تا چه حد می تواند پاسخ به درمان کمورادیاسیون نئوادجونت را در تومورهای موضعی پیشرفته رکتوم پیش گویی کند؟

هدف از این مطالعه بررسی میزان تطابق یافته های حاصل از MRI پس از کمورادیاسیون در کانسر موضعی پیشرفته رکتوم با یافته های حاصل از بررسی بافت شناسی نمونه جراحی است.
در این بررسی آینده نگر 63 بیمار مبتلا به کانسر موضعی پیشرفته رکتوم که از مهر 1390 تا مهر 1392به انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی (ره) ارجاع شده بودند، پس از دریافت رضایت نامه کتبی تحت کمورادیاسیون نئواجونت قرار گرفتند. پیش از درمان کمورادیاسیون مرحله بندی (Staging) تومور (T) و لنف نود (N) توسط یک رادیولوژیست مجرب بر اساس تصاویر MRI انجام شد و پس از کمورادیاسیون به بیماران توصیه شد بار دیگر MRI را انجام دهند. سپس بیماران تحت عمل جراحی قرار گرفتند. یافته های MRI پس از کمورادیاسیون با یافته های حاصل از بررسی آسیب شناسی پس از جراحی توسط رادیولوژیست مورد مقایسه قرار گرفت. کاهش مرحله سرطان به شکل حداقل یک مرحله کاهش در T یا N در پاتولوژی پس از عمل نسبت به MRI پیش از عمل به شرط عدم پیشرفت تومور تعریف شد.
در این بررسی 32 نفر از بیماران دچار کاهش مرحله تومور و 36 نفر دچار کاهش مرحله لنف نود شدند.
با مقایسه تصاویر MRI پس از کمورادیاسیون و گزارش پاتولوژی پس از جراحی دقت MRI در مرحله بندی تومور رکتوم پس از انجام کمورادیاسیون 5/55% بوده است. از مورفولوژی لنف نود برای تشخیص درگیری آن استفاده شده و دقت MRI در تشخیص آن 8/42% بوده است. دقت MRI در هر دو مورد تا حدودی کمتر از مطالعات پیشین بود.