بررسی اثر شیرسویا و شیر گاو بر بقا سلول های بنیادی پالپ دندان خرگوش

پالپ دندان منبعی غنی از سلول های بنیادی مزانشیمی می باشد که سلول های بنیادی پالپ دندانی نامیده می شوند (DPSCs). در صورت خروج کامل دندان از حفره آلوئول و شکستگی دندان، DPSCs نقش برجسته ای در بازسازی بافت آسیب دیده دارند. این مطالعه به بررسی اثر شیر سویا و شیر گاو بر بقا DPSCs در مقایسه با محیط بافری هنکز (HBSS) پرداخته است.
DPSCs از 16دندان های پیشین خرگوش جدا گردید. DPSCs پاساژ سوم در پلیت های 24 چاهکی کشت داده شده و پس از 3 روز شیرسویا، شیرگاو، HBSS (کنترل مثبت) و آب مقطر (کنترل منفی) جایگزین محیط کشت گردید. قابلیت زنده ماندن سلول ها پس از 45 و 90 دقیقه و 3 و 6 ساعت بررسی شد. ماهیت مزانشیمی سلول ها به وسیله RT-PCR بررسی گردید. زنده ماندن سلول ها طی رنگ آمیزی با تریپان بلو مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور بررسی پایداری سیتوژنیک سلول ها، آنالیز کاریوتیپ انجام شد.
میزان بقای DPSCs در تمام محیط ها در تمام زمان ها به طور معنی داری نسبت به محیط کنترل منفی بیشتر بوده است. بعد از گذشت 6 ساعت، میزان بقای DPSCs در شیرسویا، شیرگاو و HBSS به ترتیب 00/0±00/100، 00/0±00/100 و 70/5±74/74 بوده است. بعد از گذشت 6 ساعت، در هر دو محیط شیرسویا و شیر گاو در مقایسه با HBSS، درصد بیشتری از سلول ها زنده ماندند.
شیرسویا همانند شیر گاو به عنوان یک محیط نگهدارنده برای دندان های کشیده یا شکسته شده پیشنهاد می گردد و قادر است بقا DPSCs را تا مدت طولانی حفظ کند.