اثر کاهش فعالیت به روش لیگاتوربندی عصب نخاعی بر بیان ژن NT-4 در عصب سیاتیک رت های نر ویستار

نوروپاتی دردناک حالتی است که از آسیب یا بیماری اعصاب حسی پیکری حاصل می شود. نوروتروفین ها از جمله NT-4 برای رشد و نمو نورونی حیاتی بوده و یکپارچگی عملکرد و ساختار سیستم عصبی را حفظ می کنند. با توجه به نقش و اهمیت فعالیت بدنی در ترمیم و شکل پذیری عصبی، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر مزمن کاهش فعالیت به شکل لیگاتوربندی نخاع (SNL) بر بیان ژن NT-4 عصب سیاتیک رت های نر ویستار می باشد.
10 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزن30±250 گرم به دوگروه کنترل سالم (C) و گروه کاهش فعالیت به روشSNL تقسیم شدند. طی شش هفته پس از آن آزمون های رفتاری درد نوروپاتیک در گروه های پژوهشی به طور مستمر انجام شد. در پایان هفته ششم تغییرات بیان ژن NT-4در عصب سیاتیک با تکنیکReal time اندازه گیری شد.
آزمون های رفتاری نشان دادند که کاهش فعالیت به شکل لیگاسیون نخاعی موجب آلوداینیای (درد سوزشی) مکانیکی و پردردی حرارتی در گروه SNL می شود. کاهش آستانه درد تا تمام پروتکل مشاهده شد (p<0.05). همچنین، در مقایسه با گروهC میزان بیان ژن NT-4در عصب سیاتیک گروه SNL بالاتر بود (p<0.05).
پژوهش حاضر نشان داد که کاهش فعالیت به شکل SNL با افزایش بیان ژن NT-4 در گروه تجربی همراه می باشد. با توجه به اعمال فیزیولوژیک NT-4در سیستم عصبی احتمالا این افزایش سازوکاری جهت نوزایی عصبی در محل آسیب دیده می باشد. با توجه به تحقیقات انجام شده به نظر می رسد افزایش فعالیت بتواند افزایش بیان NT-4 را بهبود بخشیده و نوزایی عصبی را تسریع کند.