بررسی رابطه بین رضایت شغلی با رفتار شهروند سازمانی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی مشهد

هدف پژوهش حاضر،”بررسی رابطه بین رضایت شغلی با رفتار شهروند سازمانی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی مشهد“است. جامعه آماری تحقیق 150 نفر از کارکنان ستادی حوزه معاونت درمان به عنوان نماینده جامعه بزرگ دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود که از بین آنها تعداد 108 نفر براساس فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، شامل پرسشنامه ی پودساکف و همکاران (1990) و همچنین شاخص توصیف شغل(JDI) اسمیت، کندل و هولین (1969) می باشد، که پایائی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 87% و 79% بدست آمد. به منظور تحلیل داده ها، از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون و آزمون T مستقل استفاده گردید.
نتایج آزمون همبستگی پیرسون حاکی از آن بود که بین رضایت شغلی با رفتار شهروند سازمانی رابطه معنادار آماری وجود ندارد و تنها رضایت شغلی با مولفه وجدان کاری رابطه معنادار آماری دارد. همچنین رفتار شهروند سازمانی با مولفه های حقوق و همکار رابطه معنادار آماری دارد. نتایج همچنان حاکی از آن بود که از میان ابعاد پنج گانه رضایت شغلی، هیچکدام از مولفه ها توانایی پیش بینی رفتار شهروند سازمانی کارکنان را ندارند. نتایج حاصل از آزمون T نیز نشان داد که بین متغیر جنسیت و رفتار شهروند سازمانی نیز ارتباط معناداری وجود ندارد.